Kiedy jako świeżo upieczony maturzysta stałem przed wyborem drogi życiowej, miałem do wyboru trzy głębokie pasje: muzyka, inżynieria lub uczenie ludzi. W latach 90-tych, w czasie finansowej niepewności i szalejącego bezrobocia, wybór był oczywisty. Najbardziej oblegany i najmniej romantyczny. Katedra Telekomunikacji Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Wybór trafiony w dziesiątkę.

Przez pierwsze kilkanaście lat mojego zawodowego życia pracowałem jako inżynier, ekspert, konsultant i trener w największych firmach telekomunikacyjnych w całej Europie. Wspinałem się po zawodowej drabinie, ciężką pracą, sprawnym umysłem i pasją zdobywając kolejne poziomy profesjonalnej i finansowej kariery. Przebierałem w ofertach pracy jak w ulęgałkach. Spełniałem marzenie swojej młodości. Marzenie o bezpieczeństwie finansowym, dostatnim życiu i uznaniu zawodowym.

Tylko, czy to było moje wymarzone życie? Czy osiągnąłem radość, spełnienie i życiową satysfakcję? Nic z tych rzeczy.

W 2015 roku rzuciłem to wszystko, cały dotychczasowy dorobek, kilkanaście lat korpo-wspinania. Skoczyłem z drabiny w rozpościerającą się mgłę, nie mając pojęcia, co mnie czeka. Wiedziałem tylko, że potrzebuję wreszcie zająć się sobą. Że potrzebuję odkryć, o co mi w życiu chodzi, czego pragnę i dokąd (poza emeryturą i pewną śmiercią) zmierzam.

Na swoje szczęście, oprócz umysłu ścisłego i inżynierskiego sznytu, miałem też w sobie głęboko zakorzenioną ciekawość ludzkiej natury. Jako dzieciak z kieszonkowego kupowałem swoje pierwsze książki rozwojowe w czasach, kiedy w mojej rodzinnej Dębicy można je było znaleźć co najwyżej w sklepie z dewocjonaliami, bo o internecie czy Empiku nikt jeszcze nie słyszał. Jako nastolatek wchłaniałem każdą książkę rozwojową, jaka tylko mi wpadła w ręce, szukając wiedzy o motywacjach i mechanizmach ludzkich zachowań. Moich zachowań. I zachowań otaczających mnie ludzi.

Dlaczego jesteśmy tacy, jacy jesteśmy? Co nami kieruje, co nas motywuje, co nas napędza do takich czy innych działań? Co decyduje o tym, czy potrafimy żyć pełnią życia, prawdziwie się nim cieszyć i czerpać z niego garściami? Jak budować karmiące, pełne zaufania i miłości relacje z innymi ludźmi? Co kieruje naszymi reakcjami na różne życiowe sytuacje i wyzwania?

W 2014 roku, po kilku latach wahań, w końcu puściłem bezpieczną linę i rzuciłem świat korpo. Zanurkowałem w świat psychoterapii i warsztatów rozwojowych. Poznałem niezwykłych terapeutów i nauczycieli. Kilku z nich stało się moimi mistrzami i nauczycielami. Eksplorowałem różne ścieżki rozwoju – terapeutyczną, tantryczną, szamańską, buddyjską. Zgłębiałem pracę z emocjami przez Oddech Transmodalny, Clean Coaching, Voice Dialog, lowenowską pracę z ciałem, pracę z traumą, teorię poliwagalną, NARM, dynamikę spiralną i wiele, wiele innych. Zanurkowałem w setkach książek rozwojowych, które do tej pory zgromadziłem, które czytam pasjami i których nie przestaje mi przybywać.